اشعار

آیــۀ انـّـا فــتــحــنــای  قــیـام کــربــلا            آیـت الله مـعـظـم سـیـد ارض و ســمـا
حضرت ذُخر الحسین آیینۀ لطف خـدا            یابن قتال العرب یابن عـلی المرتضی

شهسوار عشق چون آهنگ میدان می‌کند           خاطر جمعی چو موی خود پریشان می‌کند

اشک خونین می‌چکد از دیده بر دامان صبر           هر زمان یاد از جوانان و عزیزان می‌کند

تو شیـر شیـر خـداونـد اکـبری عباس!            تو ذوالفـقار حسینی و حیـدری عباس!

قسم به دیده و دستت که شد فدای حسین            همیشه دیـده و دسـت بـرادری عباس!

ای دسـت تـو تـلاطـم امـواج آب‌هـا            ای سـایـه‌ات نبـود هـمه اضـراب‌ها

"فـهـمـیـده‌اند جـاذبـۀ توست عـلّت"            نشکستن غـرور زمین از شهاب‌ها

تا نور قمر هست به سر، سایه سری هست            هر جا که علم رفته به بالا، خبری هست

هر جا که خط و خال و قد و قامت و ابروست            دنبال سرش چشم و نگاه و نظری هست

ذکـرت ای عباس مستم می‌کند           مست چون جـام الـستم می‌کند

گرچه اهل عـقل تکـفـیرم کنند           عـشق، تاسـوعا پـرستم می‌کند

ای لشکر حق را سر و سردار اباالفضل           وی دست علی در صف پیکار اباالفضل

هم خون حسین بن عـلـی در تن پـاکـت           هم روح تو در پـیـکـر ایـثـار اباالفضل

ای ماه بنی‌هاشم عشق است شعاعت را           در پَرتُو نور خویش دریاب جماعت را

تـو عـبـد حـسـیـنی و ما بـنـدۀ درگـاهت           هـنگـام عـطـا کردن بگـذار قـنـاعت را

نـذر چشمان تو کردم، این دل بی‌ادعا را           گوشۀ چشمی به من کن، ای فضیلت را تو مولا

یک غزل نذر دلم کن، یک تبسم نذر چشمم           تا بگویم من برایت، یک « غزل لبخند » زیبا

نـفـس مـی‌کـشم در هـوای شما           دلم روشن است از دعای شما

من از چشمۀ عشق دارم وضو           بود قــبـلـه‌ام خـاک پـای شـمـا

نام سقـا دیده ها را خوب گـریـان می کند           دیـدۀ پُـر اشک را سـقـا چراغان می کند

او بُود باب الحسین ذُخر الحسین عبدالحسین           عـالـمی را بر در ارباب مهـمان می کند

ای آن که ز ادراک تو ایـمـان متـصوّر           از پنجۀ لا حـولِ تو... طوفـان متصوّر

بـا غـرّش تـان گـشـت قـیـامت مـتـبـادر           در عـلـقـمـه دریـای خـروشان متصوّر

ای ماه هـاشمی سر و جـانـم فـدای تو            شـیـواتـریـن تـرانـۀ عـمـرم بـرای تـو

عشق از حضور چشم تو تکثیر میشود            جاریست عطر عشق و غزل در هوای تو

بـایـد حـسـیـن دم بـزنـد از فـضـائـلت            وقـتـی حـسیـنی است تـمـام خصائـلت

تعبیرهای ما همه محدود و نارساست            در شـرح بی کـرانـی اوصاف کاملت

بــاز از میــخـانه، دل بویی شنید            گوشش از مسـتان هیاهویی شنید

دوستان را رفـت ذکر از دوستان            پــیل را یــاد آمــد از هـندوستان

ای دلــبــر زبـانـزد آئــیــنـه‌هــای نــور         هر لحظه‌ روشنی، بدرخشی به پای نور

هفت آسمان شکــوه تو را جلوه می‌دهد         ای نـور با شکـوه تـوئـی ماجــرای نور

عشق نكهت ز گلستـان تو دارد عـباس           جلوه از مهـر درخشـان تو دارد عباس

ادب و غیرت و مردی ز ازل تا به ابـد           حیرت از شوكت و ایمان تو دارد عباس